آزادی ایران

 در مورد فدارلیسم ابتدا شرایط کلی ایران و سپس فدرالیسم مورد نظرم را توضیح میدهم که  فدرالیسم پیشنهادی در بستری از دمکراسی و حقوق بشر باید باشد و وابسته بخاک و خون نیست:

ما مسایل زیادی در ایران داریم که اینمسایل سبب استبداد و دیکتاتوری و عقب ماندگی کشور شده است.زندگی ما با کمبودهای زیادی همراه است که سبب نا امیدی برای جوانان و رنج و درد برای والدین آنهاست.انسان ایرانی برای گذران حداقل معیشت خود مسئله ها دارد و دچار مشکلات بسیاری است.از نظر من این مسایل از دو ریشه عمده پدید آمده است .ریشه اول همان باور های ضد حقوق بشری است و ریشه دوم درد ها  و عقب ماندگی ما اقتصاد دلالی بر اساس واردات و ضدیت با تولیدات اقتصادی در داخل کشور است یعنی عملا حکومتهای ما در نود سال اخیر با تولیدات اقتصادی ضدیت کرده اند و بدلالی و واردات دامن زده اند

در مورد ریشه اول  عقب ماندگی  لینک زیر میتواند توضیح بیشتری را عرضه کند

اهمیت ارزشهای حقوق بشری در ایران و در باورمندی مردم به این ارزشها برای شکست استبداد ایرانی اسلامی

http://efsha.squarespace.com/blog/2011/7/2/774975790655.html

در مورد ریشه دوم عقب ماندگی  ایرانیان لینک زیر توضیحات بیشتری را عرضه میکند

خائنان به ایران و امنیت تغذیه ای کشور و دشمنان تولیدات ملی را بشناسید

http://efsha.squarespace.com/blog/2012/3/6/075330944809.html

میبینید که رئیس جمهور کشور میگوید سیب زمینی نکاریم بجایش آب را صادر کنیم و با واردات نیازهای خود را بر آورده بکنیم

تا زمانی که ما ریشه های  عقب ماندگی را نخشکانیم قادر نخواهیم بود که بدمکراسی و یک فدرالیسم دمکراتیک برسیم.مسئله این گونه نیست که بگوییم مثل ایالات متحده آمریکا عمل میکنیم و فدرالیسم در ایران بر قرار شود.ما با موانع ملی ؛ دینی و فرهنگی و اجتماعی برای این مقصود درگیر هستیم.

با توجه به این این ریشه هایعقب ماندگی  در تمام استانهای ما و در بین تمام اقوام ایرانی وجود دارد بدون خشکاندن این ریشه های عقب ماندگی و استبداد زا هیچ قومی قادر به ایجاد حاکمیت  دمکراتیک و نه حتی حاکمیت غیر استبدادی  نخواهد بود.یعنی بدون خشکاندن این ریشه های عقب ماندگی  فدرالیسم قومی تعمیق استبداد در کشور خواهد بود و احتمالا به تجزیه  ایران هم خواهد کشید  

بنابراین خشکاندن این ریشه های عقب ماندگی  یک پیش نیاز برای برقرار قدرالیسم همسو با دمکراسی و حقوق بشر است.اگر در ایران حکومتی  دمکراتیک و بر اساس ارزشهای حقوق بشری تشکیل شود وکشور هم بسمت خود کفایی علمی و اقتصادی یا اقتصاد تولیدی پیش برود فدرالیسمی که من پیشنهاد میکنم یک فدرالیسم فرهنگی و زبانی خواهد بود و نه فدرالیسم مبتنی بر خاک و خون که سبب جنگ و کشتار در مناطق چند قومی مثل شهرهایی از استان آذربایجان غربی و خراسان و تهران خواهد بود.در فدرالیسمی که من پیشنهاد میکنم هر کس قومیت و زبان خودش را انتخاب خواهد کرد و تمام اقوام و زبانهایشان در ایران رسمی خواهد بود .بر اساس نظر کارشناسان و تصویب قانون اگر تعدادی (مثلا پنجاه هزار تن)از هر قومیت یا زبانی در هر نقطه ای از ایران  زندگی میکنند حق خواهند داشت بودجه دولت برای تاسیس مدارس ابتدایی بزبان  قومی خودشان داشته باشد.تحصیل بزبان غیر قومی فارسی برای همه ایرانیان اجباری خواهد بود و هر ایرانی باید یک زبان قومی دیگری علاوه بر زبان قومی خود فراگیرد مثل آموزش عربی در حال فعلی یا در زمان شاه انجام میشد.برای هر ایرانی محدودیتی برای زندگی در هر نقطه ای از ایران بر قرار نخواهد شد.هر کس حق دارد هر قدر که میخواهد برای اعتلای زبان قومی و یا زبان فارسی از اموال خود خرج کند و هیچ کس نمیواند وی را محدود کند.