من نه چریکم نه مسلسل بدست
///
خشونت از دیگری یا من بدست
***
فکرت و اندیشه من کارگر
///
حاجت من نیست بزور و تبر
***
من که پی عشق روان میروم
//////
در پی اسرار جهان میروم
***
جستجوی عشق بود کار من
//////
در پی حق میرود آثار من
_________________________
من معتقدم نجات ایران در بر پایی یک حکومت دمکراتیک بر اساس حقوق بشر و رفتن بسوی خودکفایی علمی و اقتصادی است
بیایید تصور کنید همین امروز بر اثر انقلاب مردم و یا دخالت خارجی رژیم ملایان سرنگون شد.آیا گروهی سازمان یافته آماده است که جایگزین این رژیم گردد؟ اگر نیروهای موافق دمکراسی و حقوق بشر با هم متحد نشوند و یک دست نشوند هر گروهی که جانشین ملایان بشود فقط استبداد دیگری حاکم خواهد شد.ایا ما ایرانیان مجبوریم که این حاکمیت استبدادی را با گروه دیگری دوباره تجربه کنیم و هی بگویم و بنویسیم که ما از انقلاب مشروطیت ببعد بدنبال آزادی و عدالت بوده ایم و هیچ گاه به آن نرسیدیم!!! ضرورت اتحاد نیروهای معتقد به دمکراسی و حقوق بشر و حق حاکمیت مردم بر قدرت سیاسی خدشه بردار نیست. گیرم که در داخل نیروهای ارتجاعی حکومت مستبد مزاحم است چرا ایرانیان خارج از کشور نمیتوانند متحد بشوند؟ اشکال کار کجاست و چگونه میتوانیم این اتحاد را مابین ایرانیان خارج از کشور بر قرار کنیم و چگونه میتوانیم کارهای قبلی را بیشتر تقویت کنیم.مثلا جمهوری خواهان لائیک میتوانند نقطه شروع خوبی باشند ولی این گروه هم یا نمیتواند و یا این که نمیخواهد چنین اتحادی را بوجود بیاورد. بدون بودن اتحاد دمکراسی خواهان و حقوق بشر طلبان در ایران هر برنامه ای فقط بر ضد ملت و بنفع ارتجاع تمام میشود. در کشوری مثل ایران که احترام و حقوق فردی بر قرار نیست هر نوع ایسمی منجر به دیکتاتوری و فاشیسم واستبداد میشود چه ناسیونالیسم باشد و چه کمونیسم و چه اسلامی باشد.ریشه درد در باورهای غلط و ضد حقوق بشری ایرانیان است.
افشا
Post a Comment
View Printer Friendly Version
Email Article to Friend
Reader Comments