« مقایسه دو حزب دمکرات و جمهوری خواه در آمریکا | Main | تفسیر انقلاب بهمن ۱۳۵۷ بر اساس روان شناسی مردم درست نیست »

اسم زبان رسمی کشور ایران چیست؟


ما در ایران قومی بنام فارس نداریم و زبانی هم در ایران امروز در قرن بیست و یکم میلادی بنام فارسی نداریم.

آیا در ایران امروزی قومی بنام فارس وجود دارد

http://efsha.squarespace.com/blog/2010/7/25/303661282816.html

زبان رسمی ایران اسمش زبان دری است

این زبان دری در زمان یعقوب لیث صفار به ایران واردکرده اند و زبان رسمی دولتی کرده اند. این زبان پیشینه ادبی قبل از زمان صفاریان در ایران ندارداز این زبان در دیوان شاعران بنام زبان دری یاد شده است و نامی از زبان فارسی برده نشده است.

 

 
پان ايرانيستها و افكار پان ايرانيستى  كه در عمل دشمنان ايران هستند زيرا اشاعه دهنده ناسيوناليسم دروغين و اوهامى ايران دوران پهلوى هستند
این جعلیات را ساخته اند 

زبانى بنام پرشن فعلا وجود ندارد و زبانى بنام فارسى هم نداريم اسم اين زبان درى است

ز شعر دلكش حافظ كسى بود آگاه
كه لطف سخن و سخن گفتن درى داند

فارس اشاره بنام جغرافيايي دارد

شكر شكن شوند همه طوطيان هند
زين قند پارسى كه به بنگال ميرود

آب و هوای فارس عجب سفله پرور است
کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم
حتی خود پان ایرانیستها زبان را دری میدانند :

خود قطران تبریزی نیز زبان خود را پارسی گفته است و آن را مقایسه کرده است با فارسی دری.

خود قطران تبریزی در این مورد میگوید:

بلبل به سان مطرب بیدل فراز گل

گه پارسی نوازد، گاهی زند دری

نکته جالب اینجاست که برای ناصر خسرو, فارسی به معنی فارسی خراسانی هست ولی برای قطران تبریزی, پارسی به معنی همان زبان تبریزی هست. منشا این ادعا:

http://sepahbod7.blogfa.com/post/8

در صورتی که من فکر میکنم پارسی همان پهلوی است و دری اشاره بزبان رسمی فعلی ایران است.

 



«بسی رنج بردم در این سال سی» ربطی به فردوسی ندارد
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی

. این بیت یکی از اشتباهات بسیار رایج درباره‌ی فردوسی است درحالیکه در اغلب نسخه های معتبر و قدیمی شاهنامه این بیت و ابیات ادامه اش وجود ندارد. جالب اینجاست که خیلی ها از این بیت برای اثبات اشتباه اول، یعنی عدم وجود واژه های عربی در شاهنامه استفاده میکنند حال آنکه در خود همین بیتِ مورد شک، کلمه‌ی عجم یک کلمه‌ی عربی است. این بیت آنقدر بین مردم مشهور شده که حتی بارها و بارها در رسانه های مختلف فارسی از آن استفاده میشود و کسی نیست بپرسد کجای شاهنامه و در کدام نسخه چنین بیتی نوشته شده است؟

فردوسی حکیمی بزرگ و انسان دوست است و نژاد گرا نیست . پان ایرانیستهای جاعل این بیت را بنام فردوسی جعل کرده اند.فردوسی میداند اسم زبان دری است و نه فارسی. برای خواهشهای ایدئولژیک رژیم پهلوی این بیت ساخته شده است تا زبان دری را فارسی بنامند و از آن طریق این زبان  -  زبان کورش و داریوش جا بزنند و باتحمیق ملت بیشتر حکومت و مزدوری بیگانه را بکنند.

اسم این زبان دری است حتی ناصرخسرو هم مثل حافظ آن را دری نامیده است

من آنم که در پای خوگان (خوکان) نریزم

مر این قیمتی در لفظ دری را

 

در دانشنامه حکیم میسری نیز ابیات زیر وجود دارد که مربوط است بقرن چهارم :ر

 

 

 

 

چو بر پیوستنش بر، دل نهادم

 

 

 


فراوان رای ها بر دل گشاده

 

 

 

که چون گویمش من تا دیر ماند

 

 

وُ هر کس دانشِ او را بداند
بگویم تازی ار نه پارسی نغز  

ز هر در، من بگویم مایه و مغز

 

 

 و پس گفتم زمین ماست ایران

 

 

 

 

 

 دان 

 

که بیش از مردمانش پارسی

 


 

 

 

وگر تازی کنم نیکو نباشد

  که هرکس را ازو نیرو نباشد

 

 

دری گویمش تا هر کس بداند

  و هرکس بر زبانش بر براند
 

حکیم میسری هم این زبان را دری نامیده است. 


نظامی هم این زبان را دری نامیده است:

 

 ناميدن اين زبان بعنوان فارسى غلط و ضد حقيقت است حتى خود نظامى در ديوانش اين زبان را درى ناميده است:
چو در من گرفت آن نصیحت‏گری
زبان برگشادم به دّر درى
و يا در شرفنامه:
سکندر که شاه جهان‏گرد بود
به کار سفر توشه‏ پرورد بود
به هر تختگاهی که بنهاد پی
نگهداشت آیین شاهان کی
خردنامه ‏ها را ز لفظ دری
به یونان زبان کرد کسوت‏گری


در واقع نظامی میگوید اسم اين زبان درى است.



 

 

در زمانهای قدیم مردم  ایران به  زبان دری صحبت نمیکردند و این زبان در دربارها و برای فرامین دولتی کاربرد داشته است و هر کس میخواست بکار دولتی بپردازد مجبور بیاد گیری زبان دری میشده است  که حکیم میسری به آن اشاره کرده است (توده مردم به همین زبانهای اقوام فعلی ایرانی ترکی و کردی و عربی و مازنی  گیلکی و بلوچی و غیره صحبت میکرده اند)  کسانی که میخواسته اند کار دیوانی و در رابطه با حکومت داشته باشند بیادگیری زبان دری مشغول میشده اند ممکن است است پارسی دانی مورد اشاره حکیم میسری مربوط به این کار دولتی در کشور ایران باشد

لطفا در نامیدن این زبان بنام فارسی خودداری فرمایید تا زیانی به حقیقت و تاریخ واقعی ما نرسد.فرهنگ سازی نمیتواند بر دروغ استوارباشد

زبان دری زبان قومی هیچ گدام از اقوام ایرانی نیست ولی زبان قومی مردم تاجیکستان و شمال افغانستان است

پس زبان دری ( که از روی جعل در ایران فارسی نامیده میشود) زبان قومی اقوام شمال افغانستان و تاجیکستان است و به هیچ قومی در ایران تعلق ندارد.

بعضی از قوم گرایان و پان ایرانیستهای ضد حقوق بشر بقوم فارس استناد میکنند. قوم گرایان میگویند سرزمین ما به اشغال فارسها در آمده است و پان ایرانیستها ادعا میکنند مردم قوم فارس از زمان قدیم در ایران ساکنند و صاحب حکومت هستند.حکومت حق آنان است. این دو گروه ضد دمکراسی از بهانه موهوم قوم فارس برای ایجاد استبداد قومی و کشوری استفاده میکنند. هر کس بجای ارتجاع حاکم ملی یا دینی اسمی از حکومت و استثمار قوم فارس در ایران میبرد برای فریب است.

ما نباید بگویم استثمار و استعمار فارس باید بگوییم ارتجاع ایرانی فارس گرا ( ارتجاعی که آذربایجانی و کرد و عرب و غیره هم در آن نقش دارند) . هر کس از فارس صحبت کرد و از قوم فارس نام برد غرض ورز است

 

 

Posted on Monday, January 27, 2020 at 12:08AM by Registered Commenterافشا | CommentsPost a Comment

PrintView Printer Friendly Version

EmailEmail Article to Friend

Reader Comments

There are no comments for this journal entry. To create a new comment, use the form below.

PostPost a New Comment

Enter your information below to add a new comment.

My response is on my own website »
Author Email (optional):
Author URL (optional):
Post:
 
Some HTML allowed: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <code> <em> <i> <strike> <strong>