آزادی ایران

هر ماه در ايران 6 نفر بر اثر سوانح هوايی می ميرند
آينده

جالب است خلبانان و كادر پرواز ايرانی كه خطوط هوايی كشورهای حاشيه خليج فارس نظير امارات برايشان سر و دست می شكانند، در كشورمان معمولا عامل سوانح هوايی هستند. گاهی فراموش می كنيم اكثر خلبانانی كه پس از مرگشان در سوانح هوايی همه تقصيرها به گردن آنها انداخته می شود، خلبانان جنگ تحميلی بودند. همين كه با هواپيماهای بالای 30 ، 40 سال می توانند بپرند و..

***

گروه اجتماعي، اميرهادی انواری: اگر از آلودگی هوا، زور گيرها و قاتلان و جاده های صد درصد ايمن و خودروهای صددرصد استاندارد، فقط به خاطر بی احتياطی خودمان راهی قبرستان نشويم، احتمال اينكه پول يك پرواز را تمام و كمال پرداخت كنيم و بعد ناگهان به خاطر «سرمای هوای زمستان» بميريم هم هست.

بويينگ 727 در اروميه دچار سانحه شد تا هفتمين سانحه هوايی دلخراش در از 1384 تا كنون را رقم بزند. با 77 قربانی بويينگ ايران اير، از 1384 تاكنون مجموعا 416 نفر در ايران قربانی سوانح هوايی شدند و همچنان مسئولان علت مرگ هموطنانمان را عامل انسانی و جالب تر از آن سرمای هوا معرفی می كنند. گويی در كشورهايی كه دچار يخبندان هستند و دست بر قضا يك روز در ميان خبر ويژه 20:30 هم می شوند، هواپيمايی پرواز نمی كند.

در اينجا به وضعيت ناوگان هوايی كشورمان اشاره ای نداريم، كه همه می دانند به لطف تحريم های آمريكايی های انسان دوست! فرسوده است. "آينده" تنها به سوانح هوايی بعد از سال 1384 به صورت خلاصه پرداخته است.

1384: لاكهيد سی 130 ، فالكن 20 و بويينگ 707


۱ ارديبهشت ۱۳۸۴: يك فروند بوئينگ ۷۰۷ هواپيمايی ساها كه در مسير كيش- تهران در حركت بود در فرودگاه مهرآباد از مسير منحرف شد و وارد رودخانه كن شد. در اين حادثه يك نفر كشته شد.


۱۹ دی ۱۳۸۴: يك هواپيمای فالكن-۲۰ در شمال غرب ايران سقوط كرد و تعدادی از مقامات ارشد سپاه، از جمله سردار شهيد احمد كاظمي، فرمانده نيروی زمينی سپاه، به شهادت رسيدند.


۱۵ آذر ۱۳۸۴: يك فروند هواپيمای سی-۱۳۰ ارتش ايران كه حاوی خبرنگاران و پرسنل ارتش بود، بر روی منطقه‌ای مسكونی در تهران سقوط كرد كه بيش از ۱۱۰ كشته برجای گذاشت.



1385: آنتونوف 74 و توپولف 154


۶ آذر ۱۳۸۵: يك فروند هواپيمای آنتونوف ۷۴ متعلق به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در فرودگاه مهرآباد سقوط كرد. در اين حادثه ۳۶ نفر كشته و ۲ نفر زخمی شدند.

۱۰ شهريور ۱۳۸۵: سقوط هواپيمای توپولوف-۱۵۴ شركت ايران ايرتور در فرودگاه مشهد. اين هواپيما در مسير بندر عباس-مشهد در حال حركت بود. اين هواپيما حامل ۱۴۸ مسافر بود. در اين حادثه ۲۸ نفر كشته و ۵۰ نفر زخمی شدند.

1386: فوكر 100


۱۲ دی ۱۳۸۶: يك فروند هواپيمای فوكر ۱۰۰ شركت ايران اير هنگام برخاستن از باند فرودگاه مهرآباد دچار حادثه شد. اين هواپيما كه حدود صد مسافر داشت، قرار بود از تهران به مقصد شيراز پرواز كند، اما چرخ‌های هواپيما هنگام برخاستن به علت انحراف از باند فرودگاه كنده شد و بال هواپيما آتش گرفت.

1387: ايران 140 و بويينگ 737

۲۷ بهمن ۱۳۸۷: هواپيمای مسافربری ايران ۱۴۰ در حوالی فرودگاه شاهين شهر اصفهان سقوط كرد و تمامی پنج سرنشين هواپيما جان باختند.

۳ شهريور ۱۳۸۷: سقوط هواپيمای بوئينگ ۷۳۷ ايرانی در اجاره شركت هواپيمايی آيتك اير قرقيزستان با ۹۰ مسافر كه ۷۰ نفر از آنان جان باختند.

1388: توپولف 154، ايلوشين 62 و آواكس

۴ بهمن ۱۳۸۸:يك فروند توپولف تی يو-۱۵۴ با ۱۵۷ مسافر پس از فرود روی باند فرودگاه مشهد آتش گرفت. در اثر اين حادثه داخل هواپيما به كل سوخته و بال سمت راست و دم و چرخ هواپيما جدا شدند و ۴۲ تن از مسافران به بيمارستان منتقل شدند.

۲۴ تير ۱۳۸۸:سانحه مرگبار توپولف تی يو-۱۵۴ متعلق به هواپيمايی كاسپين ۱۶۸ كشته برجای گذاشت.

۲۰ مرداد ۱۳۸۸: يك فروند هواپيمای فوكر ۱۰۰ در پرواز شماره ۷۲۹ هواپيمايی آسمان در فرودگاه اصفهان دچار سانحه شد. به علت فرود نامناسب عوامل پرواز يكی از چرخ‌ها تركيده و آتش گرفت. درهای اين هواپيما بسته بوده و در حالی كه مسافران داخل بودند ماموران فرودگاه به اطفای حريق مشغول شدند و سرانجام پس از خاموش كردن آتش مسافران از هواپيما خارج شدند.

۲ مرداد ۱۳۸۸: پرواز شماره ۱۵۲۵ هواپيمايی آريا تور كه از تهران به مشهد حركت مي‌كرد ساعت ۱۸ و ۵ دقيقه دوم مرداد ماه در فرودگاه مشهد، در نتيجه باز نشدن چرخ جلو و همچنين اشكال در چرخ‌های عقب در هنگام فرود از باند خارج شد و به ديوار فرودگاه برخورد نمود.

در اين حادثه حداقل ۱۷ نفر (۳ مسافر و ۱۴ خدمه پرواز) كشته و ۲۰ نفر نيز مجروح شدند.اين هواپيما از نوع ايليوشين-۶۲ و مجموع مسافران و خدمه آن ۱۶۰ نفر بوده‌است. خبرگزاری فارس، به نقل از سخنگوی سازمان هواپيمايي، سرعت بالای هواپيما را علت سانحه عنوان نمود.

۲۴ تير ۱۳۸۸:يك فروند هواپيمای مسافربری از نوع توپولف تی يو-۱۵۴ متعلق به شركت هواپيمايی كاسپين كه عازم ارمنستان بود دقايقی پس از بلند شدن از فرودگاه امام خمينی تهران در در ۱۲ كيلومتری جنوب قزوين بين منطقه فارسيان و جنت‌آباد در بخش مركزی قزوين سقوط كرد كه منجر به كشته شدن تمامی ۱۶۸ نفر سرنشين (مسافر و خدمه)اين هواپيما شد.

1389: بويينگ 727

۱۹ دی 1389: يك فروند هواپيمای مسافربری بويينگ ۷۲۷ شركت هواپيمايی ايران‌اير، كه از تهران به سمت اروميه پرواز مي‌كرد با ۱۰۵ سرنشين (۹۳ مسافر - ۱۲ خدمه) در نزديكی اروميه سقوط كرد و در طی اين حادثه ۷۷ نفر كشته و ۲۸ نفر هم مجروح شده‌ند.



جدول روزشمار سوانح هوايی منجر به مرگ هموطنانمان از 1384 تاكنون

http://www.ayandenews.com/news/23520/

اجازه بدهيد يك جمع و تفريق ساده انجام دهيم. حداقل 416 نفر طی حدودا 5 سال. يعنی ماهانه 6 تا 7 نفر از هم وطنانمان در كشور عزيزمان ايران، در آسمان يا زمين به كام مرگ می روند. اين تعداد را كنار آمار وحشتناك مرگ و مير جاده ای نگذاريد. وارد سال 2011 شده ايم. دورانی كه ديگر داشتن تكنولوژی های بروز و قابل اعتماد حمل و نقل هوايی يك موضوع معمول است. هرچند در كشورهای توسعه يافته هم تركيدن چرخ هواپيما، سانحه به خاطر سرعت بالای هواپيما و... رخ می دهد. اما موضوع ميزان اين تلفات است.

جالب است خلبانان و كادر پرواز ايرانی كه خطوط هوايی كشورهای حاشيه خليج فارس نظير امارات برايشان سر و دست می شكانند، در كشورمان معمولا عامل سوانح هوايی هستند. گاهی فراموش می كنيم كه اكثر خلبانانی كه پس از مرگشان در سوانح هوايی همه تقصيرها به گردن آنها انداخته می شود، خلبانان جنگ تحميلی بودند. همين كه با هواپيماهای بالای 30 ، 40 سال می توانند بپرند، به نظر يك كار خارق العاده كرده اند، كه شايد خلبانان ساير كشورها از عهده آن برنيايند.

خلبانان و كادر پرواز پس از مرگ در سوانح هوايي، به سستی و كم كاری متهم می شوند، سرمای هوا عامل سقوط هواپيماها می شود و...تا خدای ناكرده، خبر مرگ تعداد زيادی از هم وطنانمان، گوشه پايه ميز بعضی از مديران را نگيرد.



21 دی 1389