هنگامی که اسرائيل با ايران تجارت می کند...
|
هنگامی که اسرائيل با ايران تجارت می کند...
اظهارات احمدی نژاد، رئيس جمهوری ايران عليه اسرائيل، محکوم کردن
ايران بخاطر معرفی رهبران اسرائيل به عنوان تهديد فوری و حياتي،
ممکن است موجب شود که فراموش کنيم که روابط ميان دو کشور در
گذشته گاهی مبهم بوده است و حتی پس از انقلاب اسلامی 1979.
می دانيم که طی ديکتاتوری شاه، ايران و اسرائيل روابط استراتژيکی
داشتند که بر پايه مبارزه با جهان عرب بنياد نهاده شده بود. اتحادی
که اتيوپی نجاشی (پادشاهی) و ترکيه (سه کشور غير عرب منطقه)
را هم در بر می گرفت. انقلاب 1979 به قطع روابط ديپلماتيک
ميان دو کشور منجر شد ولی تماس ها قطع نشد.
مشهورترين رويداد، بحران ايران گيت (سال 1986) و فروش تجهيزات نظامی به ايران است که در آن، دولت ريگان، حکومت اسرائيل و قاچاقچيان
گوناگون اسلحه نقش داشتند. (به مقاله «آنگاه که ايران و اسرائيل
مخفيانه روابط برقرار می کردند»، لوموند ديپلماتيک فوريه
2009 مراجعه کنيد*) در ان زمان، دوران جنگ ايران و
عراق، تهديد صدام حسين از نگاه اسرائيل جدی تر می نمود و لذا
می بايست به هر قيمتی که شده به ايران کمک کرد. دولت ريگان از
اين سياست در زمان کوتاهی حمايت کرد ولی سياست امريکا
خيلی زود چرخيد و آمريکائيان بطور گسترده از حکومت بغداد
پشتيبانی کردند و حتی چشمان شان را بر روی استفاده دولت عراق
از سلاح های شيميائی بستند، از جمله عليه کردها در حلبچه. در
آن زمان «دوست ما صدام»** در واشينگتن و پاريس از الطاف
خوبی برخوردار بود.
با برسی مواضع دشمنانه رهبران اسرائيل می توان فکر کرد که آن روابط به تاريخ گذشته تعلق دارند، اما اصلا چنين نيست. الی کليفتون
در سايت اينترنتی Lobelog.com بر ملا می سازد که اسرائيل
همچنان با دشمن ذاتی اش رابطه بازرگانی دارد (1) او به مقاله ای
در روزنامه اسرائيلی معاريو (2) استناد می کند.
ماجرا ساده است. سنگ مرمر معادن ايران از طريق ترکيه و پس از جلا يافتن در ان کشور به اسرائيل صادر می شود. سال گذشته ، اطلاعاتی
انتشار يافت که از صدور تن ها پسته بازهم از طريق ترکيه به اسرائيل
حکايت می کرد. اسرائيلی ها مصرف کننده بزرگ پسته اند.
شگفت تر از همه، توجيهی است که کاتا ريواس، رئيس بخش بازرگانی بين المللی در انجمن صاحبان صنايع اسرائيل می دهد: «آمريکائی ها
قادر به کارهائی اند که ديگران نمی توانند» و سپس توضيح می دهد
که يک کشور کوچک به تجارت خارجی اش متکی است و اسرائيل
موظف است اقتصاد و سياست را از هم تفکيک سازد و نمی تواند
در منطق بايکوت اقتصادی داخل شود: «به همان ترتيبی که ما از
تحريم خود متنفريم، آخرين دولتی خواهيم بود که از هر بايکوتی حمايت کنيم».
شايد بتوان مطلب را بصورت زير بيان کرد: جنبه خوشمزه ديگر قضيه اين است که نه فقط واردات مرمر اسرائيل در سال های اخير افزايش
روشنی داشته بلکه معادن سنگ مرمر ايران متعلق به دولت ايران است،
حکومتی که آن را بخاطر اعلام محو اسرائيل نکوهش می کنند.
خبر ديگر به ايران مربوط می شود: تونی بلر نخست وزير پيشين بريتانيا و يکی از اصلی ترين مسئولان جنگ جنايت بار عليه عراق (3) در
يک سحنرانی از عمليات نظامی عليه ايران استقبال کرد:
«پذيرفتنی نيست که ايران دارای ظرفيت هسته ای نظامی باشد.
من فکر می کنم که ما بايد برای رودردروئی نظامی در صورت
لزوم آماده شويم.» (4) (اشاره کنيم که او از ظرفيت و نه از
داشتن بمب اتمی صحبت می کند) ( به مقاله تيم شيپمن، ديلی ميل،
2 سپتامبر 2010 مراجعه کنيد).
------- عنوان اصلی مقاله: Quand Israel commerce avec l�Iran ، 4 سپتامبر 2010 http://blog.mondediplo.net/2010-09-04-Quand- Israel-commerce-avec-l-Iran
پاورقی ها: 1 � http://www.lobelog.com/israel-still-trades-with-its-existential-threat/ 2 � Maariv :Israel a significant importer (and exporter) of iranian goods http://coteret.com/2010/08/30/maariv-israeli-a-significant-importer-and-re-exporter-of-iranian-goods/ 3 - http://blog.mondediplo.net/2010-08-31-Guerre-d-Irak-le-crime 4 - http://www.dailymail.co.uk/news/article-1308203/Tony-Blairs-memoirs-Ex-PM-passenger-plane-shot-9-11.html Tim Shipman, « How Blair was seconds from ordering RAF to shoot down passenger plane over London after 9/11 », The Daily Mail, 2 septembre). توضيحات مترجم * http://ir.mondediplo.com/rubrique104.html ** اشاره است به مقاله ای با همين عنوان که به «دوستی» غرب با صدام حسين می پردازد. لوموند ديپلماتيک، نوامبر 2004، http://ir.mondediplo.com/article431.html 10 آبان 1389
|
افشا
Post a Comment
View Printer Friendly Version
Email Article to Friend
Reader Comments