آزادی ایران

در صدای آمریکا چه می گذرد؟

حسن زارع زاده اردشیر

بیش از یک ماه است که دیگر در برنامه های تلویزیون فارسی صدای آمریکا حضور ندارم. در این مدت عده قابل توجهی بواسطه ایمیل، فیسبوک و تلفن پرسیده اند که علت چیست؟ علت روشن است! چرا؟ چون، نگاهی هر چند سطحی به برنامه های فارسی صدای آمریکا در چند ماه گذشته، بویژه پس از انتصابات ریاست جمهوری اسلامی ایران، گویای آن است که سیاست های این رسانه با گذشته تفاوت فاحشی دارد، بطوریکه متاسفانه آنتن هایش در دریافت امواج وسیع نقض گستردهء حقوق بشر از کار افتاده است.

علی سجادی، سردبیر برنامهء دو ساعته خبرها و نظرها، که پس از روی کار آمدن رئیس جدید بخش فارسی، به صورت غیرقانونی و با وجود دکتر کامبیز محمودی، سردبیر ارشد، به سردبیری اکثر برنامه ها مشغول شده و با حمایت رئیس حتی توانایی اخراج و جابجائی افراد را نیز دارد، در این زمینه نقش فعالی دارد.

این فرد، که همزمان با برخورد با من، با دوستانی عزیزی چون محسن سازگارا، کوروش صحتی و احمد باطبی نیز رفتار نامناسبی داشت و مدتی جلوی حضور آنها را در برنامه های تلویزیونی گرفت، سرانجام مدیر جدید خود، الکس بلیدا، را متقاعد ساخت که من فردی مناسب در راستای اهداف آنها نیستم و بدین ترتیب از تداوم حضور من در برنامه ها جلوگیری کرد. علی سجادی البته اخیراً در زمینهء بیکار کردن تعدادی از کارکنان صدای آمریکا و نیز جابجاکردن تعدادی دیگر تلاش های زیادی انجام داده است که در فرصتی دیگر به آنها خواهم پرداخت.

اما، گذشته از اینکه این فرد به دلیل اینکه من آذربایجانی و اهل تبریز بودم با من مشکل پیدا کرده بود، به دلیل اختلاف سلیقه، روش و فکر در چگونگی پوشش اخبار و رویدادهای ایران و توجهم به مسائل مهم ایران، بویژه نقض آشکار حقوق بشر، به مبارزه با من پرداخت و با کارشکنی و دروغ پراکنی های متعدد، فضای کار را در پوشش خبری مهمترین رویداد تاریخی ایرانیان پس از انقلاب، یعنی اعتراضات پس از انتصابات ریاست جمهوری تنگ تر کرد. او به راحتی جلوی انتشار بسیاری از اخبار، گزارش ها، تصاویر ویدئوئی و عکس های مربوط به اعتراضات و تظاهرات ایرانیان در داخل و در مواردی در خارج را گرفت و اجازه نداد که این رویداد تاریخی به درستی در صدای آمریکا به تصویر کشیده شود.

علی سجادی به راحتی جلوی انعکاس اخبار در ارتباط با دستگیرشدگان را می گرفت و می خواست تنها به گزارش های کلی پرداخته شود. برای مثال، پس از آنکه شیوا نظرآهاری، فعال شناخته شدهء حقوق بشر، در جریان روزهای اول اعتراضات دستگیر شد و خبر بازداشت او در رسانه ها نیز انعکاس یافت، علی سجادی جلوی گفتگوی صدای آمریکا با مادر او را گرفت و گفت این موضوع اهمیتی ندارد. او به صراحت به شخص من گفت: "ما نیازی به گفتگو با فعالان سیاسی و حقوق بشری و انعکاس خبرهای آنها نداریم."(!؟)

این در حالی بود که شبکهء تلویزیونی سی ان ان که همچون صدای آمریکا از کارشناسان فارسی زبان ایرانی بهره ای ندارد و حوزهء کارش تنها به ایران خلاصه نمی شود، 24 ساعته به پوشش خبری این رویداد پرداخت. حتی تلویزیون بی بی سی بسیار جلوتر از صدای آمریکا بود، بطوریکه صدای رهبر جمهوری اسلامی را درآورد، اما بخش فارسی صدای آمریکا که از پیش تنها به دلیل محتوای برنامه های سیاسی اش با استقبال مردم مواجه شده است، در جریان مهمترین رویداد تاریخی که به تریبون مناسبی احتیاج داشت، در سایهء تلاش های افرادی چون علی سجادی به تلاش های تعدادی از روزنامه نگاران مدافع حقوق بشر و آزادی بیان در این رسانه بی اعتنایی کرد و با سانسور شدید به جنگ اخبار و گزارش های مهم روز رفت. این وضعیت باعث شد تا اندازه ای توجه و اعتماد ها به سوی این رسانه ی مهم و تاثیرگذار کم رنگ تر شود و جایگاه حرفه ای آن متزلزل شود.

اینک، تعدادی از مدیران بخش فارسی صدای آمریکا که نمی توانند به زبان فارسی صحبت کنند و البته از ضعف مدیریت در رنج اند، بدون توجه به حضور تعداد قابل توجهی از روزنامه نگاران باسابقه و ایران شناسان در آنجا، علی سجادی را تنها مشاور خود قرار داده اند. اگرچه چیزی به مفهوم مدیریت قانونی و سازمان یافته با آنچه در آنجا اتفاق می افتد فاصله دارد، اما اگر مدیران این بخش کمی دقت به خرج دهند میتوانند از پتانسیل موجود استفادهء بهتری کنند. متاسفانه این افراد حتی تاب و تحمل یک انتقاد کوچک را هم ندارند. چهار ماه پیش روزنامه واشنگتن تایمز در مقاله ای به قلم (Nicholas Kralev) به انتقاد از بخش فارسی صدای آمریکا پرداخت و من این مقاله را برای اطلاع همکارانم که در ایمیل (pnn@voanews.com) مشترک هستند، ارسال کردم اما مدیریت چنان آشفته شد که رفتار نامناسبی با من در پیش گرفت.

متاسفانه، در طی چند هفتهء گذشته مدیریت بخش فارسی به راحتی تعدادی را از ادامه همکاری محروم و تعدادی را نیز جابجا کرده است. آنها حتی به دکتر کامبیز محمودی نیز رحم نکرده و فرد توانمند و محترمی مثل ایشان را از پست سردبیری کل به مشاور ارشد رئیس (یک پست تشریفاتی) منتقل کرده اند تا با کاستن از قدرت اجرائی ایشان، راه را برای خود هموارتر کنند.

من اگرچه برای کارکنان صدای آمریکا احترام زیادی قائل هستم و تلاش های حرفه ای و انسانی آنها را ارج می نهم اما برای دفاع از حقوق بشر در ایران حاضر نیستم در کنار افرادی چون علی سجادی فعالیت کنم. من سال ها برای آزادی و حقوق بشر مبارزه کرده، زندانی و شکنجه شده ام و اینک در برابر چنین کسانی نه تنها تعظیم نمی کنم بلکه در برابر اعمال غیر انسانی شان سکوت پیشه نخواهم کرد.

و در آخر، امیدوارم مدیران ادارهء رسانه های خارجی ایالت متحده و نیز قانونگذاران آمریکائی با آگاهی از آنچه در درون بخش فارسی صدای آمریکا اتفاق می افتد، به تحقیق پرداخته و جلوی باند بازی ها و اقدامات غیر انسانی این تعداد انگشت شمار در این رسانه پرطرفدار و تاثیرگذار را بگیرند.

28 مرداد ماه 1388 ـ واشنگتن دی سی

******************

حرف های زارع زاده را تأييد می کنم

یکی از کارمندان صدای آمريکا (امضاء محفوظ)

سردبير محترم نیوسکولاريسم. من یکی از کارمندان صدای آمريکا هستم. و حرف های آقای زارع زاده را کاملا تاييد می کنم. و چون می خواهم در صدای آمريکا بمانم و مثل خیلی ها به هر شکلی شده با علی سجادی مبارزه کنم نمی خواهم نامم را بنويسم. علی سجادی که پسر حجت الاسلام سجادی است با التماس دکتر محمودی را راضی کرد که برای ترجمه خبرها استخدامش کنند و مثل حسن صباح و آخوندهائی مثل پدرش با چسبیدن به روسای آمریکایی و تملق آن ها را گفتن موقعيت خود را گسترش داد. علی سجادی رابطه ی تنگانگی با آیت الله ها در ايران دارد او از فرهنگ ايرانی نفرت دارد و همیشه می گوید اگر که اسلام وارد ايران نمی شد ما هيچ فرهنگی جز جباریت نداشتيم. مدتی پیش یکی از بچه های فنی را که آزادی استقلال جمهوری ایرانی را پخش کردند توبیخ کرده و گفته بود این مزخرفات را پخش نکنید. او نمی گذارد کسی از تغییر نظام حرف بزند و گفته کسانی که از تغییر نظام می گويند را دعوت نکنند. همین طور دشمن سکولارهاست. کسانی که برنامه های صدای آمريکا را می بینند متوجه شده اند که در دو سه ماه اخیر کسی از سکولاریسم حرفی نمی زند.. می گوید این حرف ها به درد جامعه ما نمی خورد. ما در صدای آمريکا کمترین خبرهای ضد حکومت ایران را داریم یک بار یکی از روزنامه نویس ها به او گفت وقتی کانال آمريکایی خبرها را عینا برای مردم پخش می کنند چرا نمی گذاريد اين خبرها در صدای آمريکا پخش شود او با وقاحت گفت آن ها برای مردم آمريکا حرف می زنند و ما بايد برای مردم ایران حرف بزنيم فرهنگ ما با آن ها فرق می کند. بعد هم خبر جای این که هر روز يکی را بیاوریم که از شکنجه و زندان بچه و شوهر و زنش را بدهد نیست .اين ها در هر کجائی اتفاق می افتد. خلاصه به قول معروف از ماست که بر ماست.. اشخاصی چون علی سجادی که با پول روضه خوانی های پدرش و خمس و ذکات مردم بزرگ شده حالا از صدای آمريکا که می تواند در اين شرايط مهم به ما کمک کند صدای دیکتاتوری را و اسلام خواهی را پخش می کند و فاتحه برای خواست مردم ایران نمی خواند