آزادی ایران

!!!مدیر میگوید تعریف و تمجید از جنایتکاران چرم نیست

نگارنده ی نخستین : پویا 

همانطور که نشان داده ام، این ادعای " وجود داشتن قانون علیه تعریف و تمجید از برخی ازافراد در برخی از کشورها" را ابتدا آقای افشا مدعی شده اند و شما هم بشدت آن را تایید کرده اید اما هیچکدامتان مدرکی ارائه ننموده اید.
نخست شما دو نفر برای این ادعاهایتان سند و ماده و بند ارائه دهید.
و بعد تقاضاهای دیگری بنمایید.
پیک قبلی هم دقیقا ربط به ادعاها تایید های شما دارد.
(از پاسخ دادن به این پیک هم گریختید)

******************

:پاسخ از افشا

در زیر بقانون ضد انکار کنندگان هلو کاست که معمولا طرفدار هیتلر هستند و یا مثل هیتلر دیکتاتورند (مانند احمدی نژاد قاتل دکتر سامی و تیر خلاص زن فرزندان قهرمان ایران) این قانون مربوط به بلژیک است :
Belgian Holocaust denial law

From Wikipedia, the free encyclopedia

Jump to: navigation, search
The Belgian Holocaust denial law, passed on March 23, 1995, bans public "Holocaust denial" (or "Holocaust revisionism"). Specifically, the law makes it illegal to publicly "deny, play down, justify or approve of the genocide committed by the German National Socialist regime during the Second World War". Prosecution is led by the BelgianCentre for Equal Opportunities. The offense is punishable by imprisonment of up to one year and fines of up to 2500 EUR.[1][2]
Contents

[hide]

• 1Freedom of expression

• 2Convictions

• 3Possible expansions

• 4See also

• 5Further reading

• 6References

//[edit] Freedom of expression

In the past, adversaries of the law have argued that this law restricts the freedom of expression, which is a basic human right. In a decision of 24 June 2003, the European Court of Human Rights (ECtHR) stated that "denying or minimising the Holocaust must be seen as one of the acutest forms of racial slandering and incentives to hatred towards the Jews. The negation or the revision of historical facts of this type call into question the values which found the fight against racism and anti-semitism and is likely to seriously disturb law and order. Attacks against the rights of others of this kind are incompatible with democracy and human rights and their authors incontestably have aims that are prohibited by article 17 of the Convention." The court conludes that in application of article 17 of the ECHR, the plaintiff can't appeal to the protection of article 10 ECHR, insofar that he wants to use the freedom of expression to dispute crimes against humanity.[3]
[edit] Convictions

On 14 april 2005, the Antwerp Court of Appeal convicted Siegfried Verbeke to 1 year imprisonment and a fine of 2,500 EUR, based on this law. The court also suspended his civic rights for a period of 10 years. The Centre for Equal Opportunities and the Belgian Auschwitz Foundation each received symbolic damages of 1 EUR.[4]
[edit] Possible expansions

In June 2005, a reform of the law was debated in the Belgian Senate in order to extend its scope to the negation of other genocides, e.g. the Armenian Genocide and the Rwandan Genocide. Due to political and public controversy about the legal qualification of the Armenian genocide, the reform was postponed.[5] Negation of the Armenian genocide has been systematically used as an electoral campaigning tool by Turkish candidates (from all parties) and organisations during Belgian elections since 1999, making it electorally difficult for some parties to take a clear stance on making it illegal.[6]
Source:
http://en.wikipedia.org/wiki/Belgian_Holocaust_denial_law
این قانون در23 مارس 1995 انکار هلوکاست را ممنوع کرده است و متخلفین حداکثر بیک سال زندان و جریمه تا حداکثر 2500 یورو محکوم خواهند شد.
بهترین قانون همان عدم وجود توهین بفرد کاربر است. مردم باید بدون فحاشی(فحش خواهر و مادر و لودگی در حد آن که معمولا هم این لودگیها با مسایل سکسی گره میکند) باشد آن هم بخاطر شخصیت افراد فاروم و نه بخاطر شخصیته ای سیاسی و یا مذهبی.
زیرا خیلی سخت است که مرز بین دشنام و نقد را پیدا کرد.برای این کار ما لازم داریم که کلمات را بررسی کنیم و بگوییم که از کدام کلمات با بار منفی و یا با بار مثبت میتوان بعنوان نقد و تحلیل شخصیتها استفاده کرد وگرنه چیزی را که من دشنام میبینم ممکن شخص دیگری نقد بداند.