آزادی ایران

"

 اگر می بینیم که مذهب هنوز هم تعلیم داده می شود به هیچ وجه به این خاطر نیست که ایده ی مذهب توانسته است ما را قانع کند؛ بلکه به این دلیل است که بعضی از ماها می خواهند طبقات پایین اجتماع را ساکت نگه دارند. مردم ساکت را بسیار آسان تر از مردم پرسر و صدا و ناراضی می توان کنترل کرد و مورد سواستفاده قرار دارد. مذهب مانند تریاکی است که یک ملت را خمارِ رویاهای واهی و پوچ می کند تا بی عدالتی هایی که بر آنها روا می رود را فراموش کنند. برای همینست که حکومت و مذهب چنین متحدان سیاسی قوی ای هستند. هر دو به این تصور واهی نیازمندند که خداوند به آنهایی که سرشان به کار خودشان است، شکایتی نمی کنند و علیه بی عدالتی به پا نمی خیزند پاداش می دهد. و دقیقا هم به همین خاطر است که این بیان صادقانه که خداوند محصول تصورات بشر است بدترین گناه کبیره شمرده می شود.
 
نمی فهمم برای چه وقتمان را با بحث راجع به مذهب تلف می کنیم. اگر صادق باشیم (که دانشمندان باید هم همینطور باشند) باید بپذیریم که مذهب جنگلی است از گزاره های غلطی که هیچ پایه و اساسی در دنیای واقعی ندارند. همین ایده ی خدا اصلا محصول خیالات و تصورات انسان است. کاملا قابل فهم است که چرا انسانهای اولیه، که خیلی بیشتر از ما در معرض خطر نیروهای طبیعی بودند، به خاطر ترس و وحشتشان می بایست به این نیروهای طبیعی شخصیت می بخشیدند. اما در حال حاضر که علت خیلی از این وقایای طبیعی را می دانیم دیگر چه دلیلی وجود دارد برای چنین راه حل هایی. من واقعا نمی فهمم که چطور «خدای قادر و توانا» می تواند کوچک ترین کمکی به ما کند. فرض وجود چنین خدایی تنها منجر به سوالات مبهم دیگری می شود نظیر اینکه چرا خدا جلوی این همه بدبختی و بی عدالتی را نمی گیرد یا مانع سواستفاده قوی ترها از ضعیف ترها نمی شود و یا از وقایع هولناک دیگری که می توانسته جلوگیری کند، پیشگیری نمی کند."
 
پل دیراک، از بنیانگذاران فیزیک جدید و برنده جایزه نوبل

http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Dirac#Religious_views

ما بیشتر از آن که به دلایل رد یا اثبات وجود خدا نیاز داشته باشیم بایستی فکری برای جانشین نمودن تصویر خدا داشته باشیم ، به هر حال فرد معتقد ، به نوعی با تصویر خدایی که در ذهنش ساخته ارتباط برقرار نموده و از این طریق به نوعی هماهنگی با محیط خودش و سایرینی که آنها نیز باور تقریبا مشابهی دارند ، دست پیدا کرده که در صورت تلاش برای حذف تصویر خدا از ذهنش تعادل روانی وی به هم میخورد
به طور مثال شخصی تمام شرایطی را که تحلیل آن برایش مشکل است یا به صلاح و صرفه اش نیست که به واقعیت موضوع نگاه خودآگاهانه داشته باشد را ، به عهده خدا میگذارد ، یعنی اینکه شرکایش از او ثروتمندتر هستند کار خداست و خدا خواسته است ، اگر او از سایر اعضای خانواده اش پول دارتر است نیز خواست خدا بوده به خاطر اینکه وی دل رحم است و به هیچ وجه وصول مطالبات پدرشان بعد از فوت پدر (سایر اعضا بی خبر بوده اند ) هیچ نقشی در پول دار شدن وی نداشته است ! ، اینکه کارگرانش فقیر هستند حتما خدا چنین خواسته ، تازه حق شان هم همین است !؟ ، تنبل ها کار نمیکنند ! ........... و قس علی هذا
خوب خدایی را که این همه توجیه برای این شخص فرضی فراهم میکند اگر بتوانیم با استدلالی محکم از او بگیریم (هر چند که بعید است !) با خلا مواجه میشود و در این

صورت چه باید کرد ؟؟؟ 

 در مورد افراد فرهیخته و تحصیلکرده اجتماع شاید چنین مواردی کاربرد داشته باشد اما در ارتباط با مردم یک کشور به گونه دیگری بایستی فرهنگی عمومی جابیفتد که بطور مثال وقتی شخصی ناتوانی خودش یا کاهلی اش در رسیدن به چیزی ...را گردن خدا میگذارد و میگوید : "خدا نخواست که چنین شود" یا "خواست خدا نبود" و بدین ترتیب از زیر بار مسئولیت شانه خالی میکند ، اطرافیان او صراحتا به او گوشزد کنند که ناتوانی های خودش را به حساب خدا (صرف نظر از اینکه وجود دارد یا ندارد ! ) نگذارد .
در این صورت میتوانیم امیدوار باشیم جامعه به تدریج به نتایج نامناسب این عادات پی برده و خود را از قید دین فروشان و خدافروشان آزاد کند !خدا چرا در زندگی ما و تحلیلهای ما این گونه وارد شده استو اصولا تاریخ تکاملی ادیان چیست.