آزادی ایران

ما نامحرمان جهانيم !
خسروصدری

بيش از صد سال است که مردم جهان ، لحظه به لحظه ازطريق وسايل ارتباط جمعي، از وقايع دنيا باخبرمی شوند: سيل آمد؛ زلزله شد؛ هواپيما سقوط کرد؛ تصادف شد ؛ آن بابا مرد و اين يکی بليطش برد. اين ها خبرهای خنثی هستند و معمولا همانگونه که بايد، منعکس می شوند. ولی در حالی که بيشترين بخش خبری که به طرق مختلف به خورد ما می دهند، اخبار سياسی است، من و شما در بسياری موارد حق نداريم بدانيم که اتفاقات دراين حوزه چرا رخ می دهند. روزانه ده ها بار می شنويم که : کودتا شد؛ ترورشد؛استعفا داد؛ شکست خورد؛ به قدرت رسيد؛ مانور نظامی انجام شد؛ اسلحه فرخته شد؛ در سازمان ملل محکوم شد؛ سرنگون شد و... و هيچکس هم به ما نمی گويد که عوامل اصلی چنين وقايعی چيست. ما بايد بپذيريم که آمريکا برای "نجات بشريت" است که "بمب اتم" را روی ژاپن می اندازد،به عراق حمله می کند و با ج.ا مخالف است. مردم آلمان بايد به همين ترتيب، حرف های "پيشوا" را قبول می کردند و قس عليهذا.
چرا صاحبان قدرت به مردم نمی گويند که دعوا بر سر چيست؟ چرا ما نبايد بدانيم که جغرافيای سياسی جهان ، چرا و تحت تاثير چه عواملی شکل می گيرد؟ چه فاجعه ای رخ می داد اگرآقای بوش ، به جای آن همه تئاتر بازی کردن برای اشغال عراق و افغانستان، ، که تنها چون کوه يخ ، نوکش رويت شد، می گفت که آمريکا، در رقابت با چين ، اروپا، روسيه، ژاپن ، تصميم دارد ازآخرين توانش استفاده کند، تا مرگ امپراتوريش را به تاخير اندازد؟ چرا ج.ا، نمی تواند رک و پوست کنده اعلام کند که مملکت ما در کجای اين کش و قوس های قدرت ها جای دارد و چه نقشی به عهده گرفته است؟
"صدای آمريکا"، "بی بی سی" ، "سی ان ان" ، " ايتارتاس" ،"شين هوا"، و... چرا به مخاطبان خود نمی گويند که بر اساس دستورالعمل کاملا حساب شده و در جهت منافع قدرت پشت سرشان ، فعاليت می کنند و برای رسيدن به هدف خود، گاه بزرگنمايي، و گاه ناديده گرفتن وقايع و حقايق، از بديهی ترين شگرد های آنان است؟ مردم دنيا چرا بايد با حدس و گمان به آنچه در پس پرده رخ می دهد، نزديک شوند؟ اظهارات رسمی در مورد" حادثه11 سپتامبر"، " قتل کندی"، " قتل ياسرعرفات" و ... از آن رو مورد شک و ترديد قرار می گيرد که مردم به تجربه در يافته اند که در عالم " سياست" آنچه صورت می گيرد، غالبا توطئه است و فريب. آنچنان فريبی که حتی برای سعی من و شما در جهت کشف حقيقت هم ، انگی به نام "داشتن توهم توطئه "، آماده کرده اند تا مجبورشويم، فقط آنچه را تکرار کنيم که آن ها می خواهند.
جواب اين "چرا" ها چيزی نيست جز آن که: ما مردم، نامحرمان جهانيم و قراراست که هميشه گوشت دم توپ "قدرت" ها باقی بمانيم تا هروقت خواستند با شعارهای ناسيوناليستي، مذهبی و... راه وار و سربزير، به قربانگاه روانه مان کنند. اين است اساسی ترين نقشی که قدرتمندان در تمام طول تاريخ برای انسان ها قائل بوده اند وامروز اين شيادی ، تنها مدرن و پيچيده تر شده است.
ازساخت اولين بمب هسته ای تا کنون، طبيعت سياره ما با سرعت به سمت نابودی پيش می رود .تا جايی که به باور دانشمندان، چون استيون هاوکينگ، حتی تا کمتراز صد سال ديگر، زمين قابليت زيست محيطی خود را به حد بسيار زياد از دست خواهد داد. در چنين وضعی به اين حقيقت تلخ بايد انديشيد که چرا سالانه،صدها ميليارد دلارحاصل کار انسان ها ، از طرف قدرت های بزرگ، تنها برای رقابت تسليحاتی و خنثی کردن توان حريفان، دورريخته می شود، در حالی که يک ميلياردنفردر دنيا، گرسنه اند؟آيا انسان را با چنين کارنامه اي، می توان "اشرف مخلوقات" ناميد.
مردم اگرنامحرمان جهان نبودند و سرنوشتشان به دست خودشان رقم می خورد، بشريت اينچنين بر لبه پرتگاه قرار نمی گرفت .
خسرو صدری
http://khosro-sadri.blogspot.com/

30 شهریور 1389    03:34