آزادی ایران

همسر اسانلو: چرا همسرم از حقوق اوليه يک زندانی بی بهره است؟
جرس: منصور اسانلو، رئيس هيئت مديره سنديکای شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه است که بارها به دليل مبارزات کارگری و تلاش برای احقاق حقوق کارگران شرکت واحد و اتوبوسراني‌زندانی شده است و هم اکنون با محکوميت ۵ ساله در زندان رجايي‌شهر کرج است.


گفتنی است تا به حال اتحاديه‌های کارگری و نهادهای بين‌المللی به بازداشت و نگهداری وی در شرايط نامناسب اعتراض کرده و خواهان آزادی وی شده اند و مقاومت و اصرار وی بر احقاق حقوق کارگران، وی را تبديل به "نماد" مبارزات کارگری کرده است.



در تاريخ ۳۱ خرداد ماه گزارش شد که سازمان بين‌المللی کار در گزارش سالانه‏‏ ی خود اعلام کرده است که قوه قضاييه ايران با عفو منصور اسانلو موافقت کرده است، اما تا کنون چنين حکمی به وی و خانواده‌اش ابلاغ نشده است و عليرغم نياز به درمان پزشکي، وی از مرخصی استعلاجی هم محروم است. به همين مناسبت جرس با خانم پروانه اسانلو گفتگويی ترتيب داده است که در پی می آيد:



خانم اسانلو می توانيد در خصوص آخرين وضعيت پرونده همسرتان توضيح دهيد؟

دقيقا سه سال از آخرين بازداشت ايشان می گذرد و مجموعا چهار سال در زندان هستند و در اين مدت سه سال هيچگونه مرخصی به ايشان داده نشده است. علی رغم پيگيری هايی که ما انجام داديم و من و حتی خودشان به مراکز قضايی نامه نوشته اند و پزشک قانونی هم به خاطر بيماری های ايشان گفته اند که به خاطر شرايط پزشکی اشان نمی توانند زندان را تحمل کنند و بايد شرايط ويژه برای ايشان اختصاص داده شود اما متاسفانه تا الان هيچکدام رعايت نشده است.ما برای آزادی مشروط نيز خيلی تلاش کرديم اما تا الان جوابی نداده اند و علی رغم تمام مشکلات جسمی که آقای اسانلو دارند و هم اکنون از درد شديد پا، ساييدگی مهره کمر، بيماری قلبی و ناراحتی های چشم رنج می برد و نياز به مداوای جدی در خارج از زندان دارد اما در زندان هستند. الان ايشان در سالن هشت و در زندان رجايی شهر هستند.



آيا می توانيد با ايشان ملاقات حضوری داشته باشيد؟

بله ملاقات داريم البته يک ماه است که مرتب شده و يک هفته آقايان و يک هفته هم خانم ها يعنی من و مادر و خواهرشان به ملاقات ايشان می رويم. اما از نظر تماس تلفنی محدود هستند و براحتی هم نمی توانند صحبت کنند و هر بار مامور کنارشان نشسته است و اين مسئله همسرم را خيلی ناراحت می کند که نمی تواند راحت با خانواده اش صحبت کند.



وضعيت روحی و جسمی آقای اسانلو چطور است؟

وضعيت روحی اشان که خوبست و علی رغم تمام فشارها سعی می کند روحيه اش را حفظ کند اما از نظر جسمي، دکتر پزشک قانونی برای ايشان يک سری آزمايشات داده اند که ايشان بايد انجام دهند و چشمشان هم بايد تحت کنترل پزشک خودشان باشد و بايد به طور مرتب تحت معاينه قرار بگيرند همينطور کمر درد و پادرد هم دارند که با نرمش و ورزش سعی می کنند خودشان را حفط کنند.



آنطور که از اخبار بر می آيد قوه قضاييه با عفو ايشان موافقت کرده است، پس چطور به مدت کوتاهی ايشان دوباره تحت بازجويی قرار گرفته اند و مورد اتهامی ايشان چيست؟

جريان عفو و آزادی همسرم اخيرا مطرح شد که ما هم اين مسئله را شنيديم و آقای وزير کار که به خارج سفر کرده، قول داده است که زمينه آزادی آقای اسانلو را فراهم کند و هنوز از کم و کيف آن اطلاع نداريم و خود همسرم هم از اين موضوع خبر ندارد و هنوز نمی دانيم چقدر اين مسئله صحت دارد. ما همچنان منتظريم که آيا از سوی قوه قضاييه خبری می شود يا نه که تا الان متاسفانه هيچ خبری نشده است. پرونده ای برای ايشان بعد از عيد از طرف مسئولين زندان تشکيل شده که به بازپرس شعبه شش در رابطه با اينکه ايشان با عوامل ضد انقلاب ارتباط دارد و گويا يکشنبه هفته پيش از اين اتهام تبرئه شده و فقط بابت تبليغ عليه نظام بايد به دادگاه انقلاب ارجاع شود.



آقای اسانلو اخيرا ملاقاتی با دادستان تهران داشتند آيا در اين خصوص می توانيد توضيحاتی بدهيد؟

بله با دادستان در زندان ملاقات داشتند و آقای جعفری دادستان تهران هم به ايشان گفته بودند درخواست آزادی مشروط و مرخصی همسرم را کرده اند اما از جاهای ديگر مانع ايجاد می کنند.



يعنی دادستان تهران نقش و اختياری در پرونده ندارند و تصميم گيرنده نهاد ديگری است؟

ايشان گفته بودند من "موافق" آزادی شما هستم اما بايد پيگيری کنم.



طی هفته های گذشته اخباری مبنی بر ضرب و شتم خانم زويا صمدی عروس شما منتشر شد آيا عروستان فعاليت سياسی دارند؟ و اين برخوردها سابقه داشته است؟

اين برخوردها به اين شکل تا به حالا نبوده است. اما اخيرا عروس مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند. عروسم دچار مشکلات روحی شده و احساس امنيت نمی کند و بر اثر شدت ضرب و شتم دچار مشکل جسمانی شده است. عروسم مهندس است و اصلا آدم سياسی نيست و حتی آقای اسانلو را نمی شناسد و فقط يکبار در شب نامزدی اش ايشان را ديده است. و عروسم را برای ملاقات پدر شوهرش هم به زندان راه نمی دهند. طی هشت ماه گذشته عروسم را تحت فشار می گذاشتند و حتی در ماه گذشته ايشان را تهديد تلفنی می کردند. يکبارهم قبل از عيد در خيابان دو نفر لباس شخصی اسلحه می گذارند به پهلويش و می خواهند سوار ماشينش کنند که مردم می آيند و مداخله می کنند. تلفنی هم تهديدش می کردند و به شعبه دادگاه احضارش می کردند و يکبار هم خودم رفتم اما آنها اين تهديدات و احضارات را انکار کردند. تلفن ها از سوی افراد ناشناس بود و شماره هم نمی افتاد به همين خاطر ما هم قضيه را جدی نمی گرفتيم تا اينکه دوم تيرماه اين اتفاق افتاد. تا حدی اين اتفاق ناگوار بود که آقای مهدی کروبی که ساليان سال رئيس مجلس بودند و از پايه گذاران اين نظام و از ياران نزديک امام خمينی بودند تحت تاثير قرار گرفتند و به عيادت عروس و خانواده اسانلو آمدند و اين حرکت به ما "روحيه" داد و متوجه شديم که آقای کروبی با تمام مشکلاتی که دارند از مشکلات ما هم غافل نيستند.



آيا اين برخوردها از سوی نيروهای خودسر انجام می شود يا تحت نظارت نهادی هستند؟ و آيا در اين خصوص به جايی شکايت برده ايد و پاسخ دستگاه قضاييه کشور به اينگونه برخوردها چيست؟

در اين رابطه من و خانواده عروسم به نه جا شکايت برده ايم اما تا الان کسی پاسخگو نبوده و هيچ نتيجه ای نگرفته ايم. دستگاه قضايی هم هيچ جوابی به شکايات ما نداده است. اما بايد بگويم افراد معمولی نمی توانند اين اقدامات غيرقانونی را در خيابان انجام دهند و اين افراد با امنيت کامل اين کارها را انجام می دهند. در خيابان در ايستگاه مترو طرشت عروسم را بغل زده اند و برده اند و بعد از ضرب و شتم در زير پل سيدخندان رهايش کرده اند، چطور ممکن است افراد معمولی با خيال راحت اين کار را بکنند؟ اين کار کسانی است که با "امنيت کامل" اين برخورد را کرده اند.



خانم اسانلو به عنوان آخرين سوال چه صحبت و درخواستی از مسئولان و بويژه از دستگاه قضاييه کشور داريد؟

در تمام مدتی که آقای اسانلو در زندان بودند مشکلات مالی و امنيتی داشتيم. بعد از ۲۶ سال سابقه کار در شرکت واحد ايشان را اخراج و حقوق و مزايايش را قطع کرده اند و به همين سبب وضعيت مادی خانواده تحت تاثير اين مسئله قرار گرفته است . دو تا هم پسر دارم که يکی از آنها متاهل است و کار مشخص و ثابتی هم ندارد و اينها در کنار برخوردهای اخيری است که با ما و عروسمان داشتند. اما با تمام اين مشکلات سوال من از مسئولين اين است که چرا همسرم که سه سال است در زندان است نبايد از "حقوق اوليه" يک زندانی برخوردار باشد به مرخصی بيايد و از حق آزادی مشروط استفاده کند و شرايط بهتری برايش در نظر گرفته شود؟چه کسی بايد پاسخگوی ما باشد؟ و ما از چه کسی می توانيم غير از مسئولان قضايی کشور انتظار داشته باشيم؟