آزادی ایران

سخن در پرده میگویم چو گل از غنچه بیرون آی

که بیش پنج روزی نیست حکم -میرنوروزی
حافظ
mock king, the Lord of Misrule, was crowned

The Persian traditions merged in ancient Rome, in a festival to the ancient god of seedtime, Saturn. The Romans exchanged gifts, partied and decorated their homes with greenery. Following the Persian tradition, the usual order of the year was suspended. Grudges and quarrels forgotten, wars would be interrupted or postponed. Businesses, courts and schools were closed. Rich and poor became equal, masters served slaves, and children headed the family. Cross-dressing and masquerades, merriment of all kinds prevailed. A mock king, the Lord of Misrule, was crowned. Candles and lamps chased away the spirits of darkness.

Another related Roman festival celebrated at the same time was dedicated to Sol Invictus ("the invincible sun"), originally known as Mithra Originally a Persian deity, this cult was imported by Emperor Heliogabalus into Rome and Sol was made god of the state. With the spread of Christianity, Christmas celebration became the most important Christian festival.

In the third century various dates, from December to April, were celebrated by Christians as Christmas. January 6 was the most favored day because it was thought to be Jesus' Baptismal day (in the Greek Orthodox Church this continues to be the day to celebrate Christmas). In year 350, December 25 was adopted in Rome and gradually almost the entire Christian Church agreed to that date, which coincided, with Winter Solstice and the festivals, Sol Invicta and Saturnalia. Many of the rituals and traditions of the pagan festivals were incorporated into the Christmas celebration and are still observed today.

http://www.experiencefestival.com/a/Yalda_-_Its_Traditional_Impact/id/1961442

 میرنوروزی که مردم وی را فقط برای چند روزی در نوروز شاه میکردند یک سنت قدیمی فراموش شده است

ما که شیمی خوانده ایم میدانیم که پیشوند

مت یعنی یک

ات-دو

پروپ-سه

بوت-چهار

پنت -پنج

هگز-شش

سپت-هفت

اوکت-هشت

نان-نه و

 دک-ده است.

از این نظر ماه سپتامبر باید ماه هفتم باشد اکتبر که  پیشوندش مشترک است با  کلمه اکتوپوس  بمعنای حیوان  هشت پا باید ماه هشتم باشد و نوامبر باید ماه نهم باشد و دسامبر باید ماه دهم باشد ولی چنین نیست و هر کدام دو ماه جلوتر هستند.علتش افزودن دو ماه به اول  سال باید باشد زیرا سال رومی فقط ده ماه داشت و در این صورت ماه دهم بجای ماه دوازدهم نشسته است .بعد از این حذف هم اسم ماه های قبلی را عوض نکرده اند.یعنی جشن یلدا را بعنوان تولد مسیح جشن گرفته اند و همان سنن قدیمی با نام کریسمس ادامه یافته است

یلدا نامی غیر فارسی است ولی آیا چون این نام غیر فارسی است جشن یلدا هم غیر فارسی است یعنی اقوام فارس قدیم (در ایران امروزی قوم فارس نداریم)یلدا را جشن نمیگرفتند؟ ولی من فکر میکنم که نام جشن نمیتواند مبین منشا جشن باشد و نوروز هم بسیار قدیمی است منشا جشنهای ایرانی بسیار قدیمی است و از تمام فرهنگها ناشی شده است و فقط ایرانی نیست.مطمئنا جشن نوروز اوستایی و زرتشتی نیست زیرا در اوستا نامی

از آن برده نشده است

تقويم نويسان اروپايي، شوراي عالي مسيحيّت و نخستين روز سال ميلادي
امروز یکم ژانويه و آغاز سال ميلادي تازه است. تقويم نويسهاي اروپايي در طول زمان براي خود پنج تقويم در نظر گرفتند كه در همه انها يكم ژانويه نخستين روز سال ميلادي بوده است.



يكي از اين تقويمها، تقويم ژوليان است كه مبدأ آن سال 153 پيش از ميلاد است. ديگري تقويم سزار (اسپانيا) است با مبدأ 38 پيش از ميلاد. مبدأ تاريخ اكسيون سال 30 پيش از ميلاد و مبدأ تقويم پيسا سال يك پيش از ميلاد است و نيز تقويم گريگوري كه این تقویم به تدريج تقويم ميلادي يونيورسال و جهاني شده و نيز قرار بر اين شده است كه تاريخ عمومي با آن نوشته شود و سال انعقاد قراردادها و رويدادها به آن تبديل گردد. ذكر تقويم ملي در كنار آن بلامانع است.



شوراي عالي مسيحيت در اجلاس خود در شهر رم كه یکم ژانويه سال 1622 برگزار شد، «یکم ژانويه» را به عنوان نخستين روز سال نو اروپاييان پذیرفت و اعلام داشت. تا آن زمان ، مقر پاپ 25 مارس (برحسب سال، چهارم و يا پنجم فروردين) آغاز فصل بهاررا كه از دير گاه نوروز ميترائيست هاي اروپايي به اقتباس از نوروز ايرانيان بود نخستين روز سال مي دانست و برگزار مي كرد. به عبارت ديگر پاپها از سال 313 ميلادي كه امپراتوران رومي دست از آزار مسيحيان برداشتند تا سال 1622 به مدت بيش از 13 قرن نوروز ايراني را به عنوان آغاز سال نو خود بر گزار مي كردند . نوروز ايراني شامل هفت روز، نه يک روز ( روز اول فصل بهار) است.
http://www.iranianshistoryonthisday.com/farsi.asp?GD=1&GM=1#704

مراسم شب يلدا (شب چله) از طريق ايران به قلمرو روميان راه يافت و جشن «ساتورن» خوانده مي شد. جشن ساتورن پس از مسيحي شدن رومي ها هم اعتبار خود را از دست نداد و ادامه يافت كه در همان نخستين سده آزاد شدن پيروي از مسيحيت در ميان روميان، با تصويب رئيس وقت كليسا، كريسمس (مراسم ميلاد مسيح ) را 25 دسامبر قراردادند كه چهار روز و در سالهاي كبيسه سه روز پس از يلدا (شب 21 دسامبر) است و مفهوم هر دو واژه هم يكي است. از آن پس اين دو ميلاد تقريبا باهم بر گزار مي شده اند. آراستن سرو وكاج در كريسمس هم از ايران باستان اقتباس شده است، زيراكه ايرانيان به اين دو درخت مخصوصا سرو به چشم مظهر مقاومت در برابر تاريكي و سرما مي نگريستند و در «خور روز» در برابر سرو مي ايستادند و عهد مي كردند كه تا سال بعد يك نهال سرو ديگر كشت كنند http://www.iranianshistoryonthisday.com/farsi.asp?GD=21&GM=12#4860

در پایان به موضوعی مورد ادعای ناسیونالیستهای آریامهری هم باید اشاره بکنم