ما متاسفانه شاعران خودمان را بحد تقدس میرسانیم.این وضع سبب میشود که گفته انان را برای تمام اعصار و برای تمام مکانها درست بدانیم و این نشدنی است و در واقع در لباس خدمت توهینی پنهانی به انان میکنیم.
زبان فارسی امروز زبان کورش وداریوش نیست بلکه... زبان فارسی دری و وارداتی از افغانستان است که از زمان سامانیان شدت گرفته استهر گوشه ای از ایران زبان محاوره ای خودش را داشته است و فرهنگ کتبی غنی هم در ایران باستان مثل یونان باستان نداشته ایم.بنابراین عمده کار فردوسی میشود تقویت زبان فارسی دری درایران که بسیار هم خوب بوده است
مانمیتوانیم در بینشهای قدیمی خود باقی بمانیم و همراه با روح زمانه که همان مدرنیته و تعقل و دمکراسی و حقوق بشر است نباشیم.بنابراین باید سعی کنیم که این عناصر همسو با بقای جامعه را در فرهنگ قدیمی خو.د تقویت کرده واز عناصر نژياد پرستی و زن ستیزی که در اشعار شاعران معروف خود داریم دوری کنیم و آن را بحساب عدم پیشرفت دانش زمانه بگذاریم که هر کدام از شاعران معروف ما هر کدام در واقع اعجوبه ای بودهاند.منتها در فرهنگ آنان نباید برای همیشه وبعنوان امر مقدس غرق شویم مثل فرهنگ ضذ تعقل مولوی و حافظ که دل را اصل و عقل را پای چوبین میدانند