مستند چی؟
الان مستند راگه عمر را درباره تهران دیدم. این مستند حدود دو سال پیش ساخته شده و حدود یک سال پیش هم از بی‌بی‌سی ۴ پخش شده (کیفیت پایینش توی ویدئوهای گوگل هست. کسی بهترش را سراغ ندارد؟).
راستش مقادیری درباره‌اش نوشته بودم که در اثر منگلی خودم پرید. برای همین به اختصار بگویم که به نظر من در کل فیلم خوب و دیدنی‌ای بود و تصویری که از تهران ارائه می‌داد در مجموع کاملاً واقعی و منصفانه بود. معلوم بود که راگه عمر در چند هفته‌ای که تهران بوده می‌خواسته شهر را بشناسد و در کل هم خوب شناخته، و خوب هم تصویر کرده. آدم خوش‌فکری به‌نظر می‌رسید. گول نمی‌خورد. جوگیر نمی‌شد.
البته کاملاً می‌شود فهمید (و شاید خودش هم اول فیلم می‌گوید) که آمده به تهران تا کلیشه‌های رایج در مورد این شهر را بسنجد و احیاناً زیر سؤالشان ببرد.
من فکر میکنم اگر من هم بخواهم تصویری منصفانه از تهران بدهم تصویری مشابه آنچه راگه داده می‌دهم. گرچه احتمالاً به‌نظر خیلی‌ها زیادی خوش‌بینانه خواهد آمد. در فیلم راگه هم با این‌که کلی خوبی و بدی در کنار هم گفته می‌شود، اما فکر میکنم در نهایت تصویری که در ذهن مخاطب می‌ماند، در کل مثبت است. در مقایسه با کلیشه‌های رایج در غرب که کاملاً مثبت است.
البته از آنجا که گل بی‌خار خداست، این فیلم هم بی‌اشکال نیست. روی بعضی شخصیت‌ها یا مکان‌ها یا شغل‌ها تاکید بیش از حدی می‌کند که ممکن است تا حدودی به شناخت کمش و تا حدودی به جذاب بودن آن سوژه‌ها برگردد. مثلاً شخصیت آن آقایی که مدیر برنامه‌های بنیامین (خواننده دنیا دیگه مث تو نداره) است، زیادی پررنگ شده و زیادی بالایش برده. یا تصویری که از زورخانه و نقشش در انقلاب می‌دهد. یا زمانی که به سکانش افتتاح تونل رسالت اختصاص داده. در عوض هیچ تصویر یا حتی اشاره‌ای به پارتی‌های شبانه تهران ندارد که به‌نظر من بخش مهم و گویایی از بخشی از ندگی بخش نسبتاً بزرگی از تهرانی‌هاست. البته می‌شود حدس زد که امکان فیلم گرفتن از پارتی را نداشته (که از لحاظ راضی کردن مهمان‌ها و چه از لحاظ مجوزهایش) ولی به‌نظرم جایش در فیلم خالی بود.
یک سوتی نصفه و نیمه موسیقیایی هم داشت. روی صحنه‌های مذهبی - معنوی آواز قبل از تصنیف باران در «شب، سکوت، کویر» شجریان را پخش می‌کرد. البته آواز است و به نوحه می‌ماند، ام خب متن خیلی از تصاویر پرت بود.
این انتقادها را بگذارید به حساب این‌که نخواسته‌ام لال از دنیا بروم. در کل دیدن فیلم را پیشنهاد میکنم.
خوب شد می‌خواستم مختصر بنویسم. متوجه شده‌اید که. مدتی است شدیداً اسهال قلم گرفته‌ام.
الان مستند راگه عمر را درباره تهران دیدم. این مستند حدود دو سال پیش ساخته شده و حدود یک سال پیش هم از بی‌بی‌سی ۴ پخش شده (کیفیت پایینش توی ویدئوهای گوگل هست. کسی بهترش را سراغ ندارد؟).
راستش مقادیری درباره‌اش نوشته بودم که در اثر منگلی خودم پرید. برای همین به اختصار بگویم که به نظر من در کل فیلم خوب و دیدنی‌ای بود و تصویری که از تهران ارائه می‌داد در مجموع کاملاً واقعی و منصفانه بود. معلوم بود که راگه عمر در چند هفته‌ای که تهران بوده می‌خواسته شهر را بشناسد و در کل هم خوب شناخته، و خوب هم تصویر کرده. آدم خوش‌فکری به‌نظر می‌رسید. گول نمی‌خورد. جوگیر نمی‌شد.
البته کاملاً می‌شود فهمید (و شاید خودش هم اول فیلم می‌گوید) که آمده به تهران تا کلیشه‌های رایج در مورد این شهر را بسنجد و احیاناً زیر سؤالشان ببرد.
من فکر میکنم اگر من هم بخواهم تصویری منصفانه از تهران بدهم تصویری مشابه آنچه راگه داده می‌دهم. گرچه احتمالاً به‌نظر خیلی‌ها زیادی خوش‌بینانه خواهد آمد. در فیلم راگه هم با این‌که کلی خوبی و بدی در کنار هم گفته می‌شود، اما فکر میکنم در نهایت تصویری که در ذهن مخاطب می‌ماند، در کل مثبت است. در مقایسه با کلیشه‌های رایج در غرب که کاملاً مثبت است.
البته از آنجا که گل بی‌خار خداست، این فیلم هم بی‌اشکال نیست. روی بعضی شخصیت‌ها یا مکان‌ها یا شغل‌ها تاکید بیش از حدی می‌کند که ممکن است تا حدودی به شناخت کمش و تا حدودی به جذاب بودن آن سوژه‌ها برگردد. مثلاً شخصیت آن آقایی که مدیر برنامه‌های بنیامین (خواننده دنیا دیگه مث تو نداره) است، زیادی پررنگ شده و زیادی بالایش برده. یا تصویری که از زورخانه و نقشش در انقلاب می‌دهد. یا زمانی که به سکانش افتتاح تونل رسالت اختصاص داده. در عوض هیچ تصویر یا حتی اشاره‌ای به پارتی‌های شبانه تهران ندارد که به‌نظر من بخش مهم و گویایی از بخشی از ندگی بخش نسبتاً بزرگی از تهرانی‌هاست. البته می‌شود حدس زد که امکان فیلم گرفتن از پارتی را نداشته (که از لحاظ راضی کردن مهمان‌ها و چه از لحاظ مجوزهایش) ولی به‌نظرم جایش در فیلم خالی بود.
یک سوتی نصفه و نیمه موسیقیایی هم داشت. روی صحنه‌های مذهبی - معنوی آواز قبل از تصنیف باران در «شب، سکوت، کویر» شجریان را پخش می‌کرد. البته آواز است و به نوحه می‌ماند، ام خب متن خیلی از تصاویر پرت بود.
این انتقادها را بگذارید به حساب این‌که نخواسته‌ام لال از دنیا بروم. در کل دیدن فیلم را پیشنهاد میکنم.
خوب شد می‌خواستم مختصر بنویسم. متوجه شده‌اید که. مدتی است شدیداً اسهال قلم گرفته‌ام.
لطفا فلیم را از لینک زیر ببینید
افشا
Post a Comment
View Printer Friendly Version
Email Article to Friend
Reader Comments