بنظر میاید نویسندهمربوط بملایان و از ایادی آنان باشد.یکی از کار های اینان حمله بروسنفکران است.اول این که این کلمه تعریف روشنی نداردو اینان با این تعریف در اصل مخالفان حکومت را میکوبند و میخواهند که مخالفان حکومت را دلسرد کنند.مقاله تغییرات اجتماع و حکومتی را فقط به امورات و افکار شخصی میداند واز این اقتصاد دلالی حاکمیت ایران در نود سال اخیر هم جزیی از سازه های استبداد در جامعه است خود داری میکند.
علت این که روشنفکران موفق نمیشوند در نظر گرفتن علل باز تولید استبداد است.
http://efsha.squarespace.com/blog/2008/3/27/728241342501.html
1- بسیاری از این مصلحان اجتماعی آنچنان خود را در برابر حاکمیت وقت الینه و متمرکزکردند که هر حرکت و موضع غیر قانونمند و چه بسا ضد انسانی را در مسیر فرو ریختن نظام حاکم موجه پنداشتند . از مصداق های این الیناسیون می توان تصفیه های خونین و ضد انسانی درون سازمانی را در بخشی از مبارزین مسلح در سال های 1354 تا 1356 در ایام حاکمیت پهلوی دانست که خود شرحی مفصل و جداگانه را می طلبد.
2- مبارزه حرفه ای و تمام عیار با حاکمیت بسیاری از روشنفکران مبارز شده را در مسیر توسعه سیاسی بخود آنچنان مشغول می سازد که از افزایش کیفی اندیشه و مطالعه و بررسی های جامعه شناسانه باز می مانند و ناگزیر می شوند که مبانی تئوریک و نظری خودرا در قالب کلیشه ای بنام ایدئولوژی محصور و نا پویا کنند. این قاب غیر قابل انعطاف ایدئولوزی مبارزاتی حتی در قبل از فرو ریختن حاکمیت این مبارزین را آلوده به دگماتیستی می نماید که شالوده دیکتاتوری بعد از پیروزی آنان نیز خواهد شد.
3- غفلت از نقاط ضعف و توسعه نیافته جامعه موجب می گردد که در صورت فروپاشی حاکمیت، مناسبات موجود اجتماعی نتواند خودرا با دگرگونی های جدید تطابق دهد. چنین جامعه نامتناسبی بناگزیر در تلاش باز تولید نهاد های استبداد فرو ریخته خواهد بود. بدون تردید مصلحان و مبارزان دیروز و صاحبان قدرت و یا مستبدین جدید در این خلا ایجاد شده از کاریزمای خود حداکثر سوء استفاده را از مردمی می نمایند که به دلیل توسعه نیافتگی چه بسا می توانند ابزار سرکوب برای اپوزوسیون جدید شوند.
4- گروه هایی از روشنفکران پریروز و مبارزین دیروز که سهم مناسبشان را از فرو ریختن امروز نظام حاکم نگرفته اند از آنجا که به کم نوری زیر زمین های دیروز خو گرفته اند بنا بر آن می گذارند که هیچ دگرگونی صورت نگرفته است و بنابراین با تداوم مبارزات گذشته خود را در برابر حاکمیت جدیدی قرار می دهند که از حمایت بخشی از مردم برخوردار است . این گروه ها بلحاظ این شتابزدگی در دریافت سهم بیشتر از کیک قدرت گاه فراموش می کنند اصلا برای چه هدفی وارد میدان کارزار شده اند و در بازی باخت باختی قرار می گیرند که چه بسا پایگاه اجتماعی دوران پیشین را هم به ارزانی از کف بدهند