خارج نشين ها! وقت را تلف نکنيد!
جدیدا این موضوع که خارج از کشور نمی توان کاری برای مردم داخل کرد باب شده من اعتقاد دارم نه تنها این سخن درست نیست بلکه از خارج از کشور می توان از طریق سایتهای اینترنتی و تلویزیون های سیاسی مباحثی مثل"دمکراسی"،"تحزب"،"حکومت سکولار"،"سندیکاهای کارگری" و مانند آن را به درون جامعه داخل ایران برد کما اینکه سایتهایی نظیر ایران لیبرال و سکولاریسم نو در عرصه سیاسی و یا سایت سینمای آزاد در عرصه هنری این کارها را به خوبی انجام می دهند. اما چند نکته: اول اینکه با توجه به این که در داخل کشور فضای اختناق زده و استبدادی حاکم است امکان بحث های جدی سیاسی – فرهنگی و اقتصادی در ایران وجود ندارد. دوم آن که فضای دمکراسی در غرب این امکان را فراهم می کند که گروه ها و افراد با سلیقه ها و نظرات مختلف بتوانند با یکدیگر مباحثه کنند و از خلال آن تضارب آرا شکل گیرد. سوم اینکه به نظر من مهمترین و موثرترین نوع مبارزه با جمهوری اسلامی نه تحریم اقتصادی است نه حمله نظامی بلکه افشاگری درباره ماهیت حکومت مذهبی و جنایاتش و نیز طرح مباحث فاسفه سیاسی به زبان ساده برای مردم است تا ضررهای یک حکومت مذهبی استبدادی را درک کنند. آنچه جمهوری اسلامی را بر می اندازد تلاش نیروهای لاییک و دمکراسی خواهی است که با تمام قدرت و بدون لکنت با این رژیم نا مشروع مبارزه می کنند با توجه به اینکه بحث«قانون اساسی موجود» گفتمانی شکست خورده است و کثیری از مردم ایران این رژیم را قبول ندارند بر «نیروهای سیاسی خارج» از کشور است که با تکیه بر گفتمان«تغییر حکومت دینی به یک حکومت عرفی» متمرکز شوند آنچه جمهوری اسلامی را سر پا نگه داشته نه توانایی خودش بلکه ضعیف بودن مبارزه اپوزیسیون بوده تیرهایی که از سوی کثیری از افراد اپوزیسیون به سوی جمهوری اسلامی رها می شود عمدتا مرکز ثقل این حکومت که همانا«ناکارآمدی یک حکومت مذهبی در عصر مدرن»می باشد را هدف نمی گیرد جمهوری اسلامی و تز اسلام سیاسی خمینی کاملا شکست خورده و قابل ترمیم و اصلاح نیست،اصولا من فکر می کنم تا مادامیکه قوانین«شرع بنیاد» بجای قوانین«عرف بنیاد» حاکم باشد باشد در بر همین پاشنه خواهد چرخید البتهفقط قانون نیست که مهم است بلکه تغییر رویه های سیاسی و فرهنگ سلطه پذیری مردم هم باید مورد مداقه قرار گیرد،منظور من این نیست که تمام نیروهای سیاسی«یک حرف» را بزنند بلکه نیروهای مخالف جمهوری اسلامی به گفتمان«تغییرات بنیادی و قانونگذاری عرفی» پر و بال دهند و فریب اصلاح طلبان را نخورند و وقت خود بر سر مباحثی مثل«اسلام رحمانی»،«خرد توحیدی»، «همین قانون اساسی»،«جمهوری اسلامی واقعی!»، «قرائتی دیگر از اسلام»،«آیات زیبای قرآن» تلف نکنند.